ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Η ζωή εν τάφω κατετέθης, 

Χριστέ, 

και Αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, 

συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην.

Η ζωή πώς θνήσκεις; 

πώς και τάφω οικείς; 

του θανάτου το βασίλειον λύεις δε 

και το Άδου τους νεκρούς εξανιστάς.

Μεγαλύνομέν σε, Ιησού Βασιλεύ,

και τιμώμεν την ταφήν και τα πάθη σου, 

δι ών έσωσας ημάς εκ της φθοράς.

Ο δεσπότης πάντων

καθοράται νεκρός,

και εν μνήματι καινώ κατατίθεται

ο κενώσας τα μνημεία των νεκρών.

Ο ωραίος κάλλει

παρά πάντας βροτούς

ως ανείδεος νεκρός καταφαίνεται,

ο την φύσιν ωραΐσας του παντός.

Ω θαυμάτων ξένων,

ω πραγμάτων καινών!

ο πνοής μοι χορηγός άπνους φέρεται

κηδευόμενος χερσί του Ιωσήφ.

Οίμοι, φως του κόσμου

οίμοι φως το εμόν!

Ιησού μου ποθεινότατε, έκραζεν

η Παρθένος θρηνωδούσα γοερώς.

Ω Θεέ και λόγε,

ω χαρά η εμή,

πως ενέγκω σου ταφήν την τριήμερον;

νυν σπαράττομαι τα σπλάχνα μητρικώς.

Προσκυνώ το πάθος,
ανυμνώ την ταφήν,
μεγαλύνω σου το κράτος, φιλάνθρωπε,
δι' ων λέλυμαι παθών φθοροποιών.

Ακούστε από τη χορωδία του Αγ. Νικολάου "ΑΙ ΓΕΝΕΑΙ ΠΑΣΑΙ"

Αι γενεαί πάσαι

ύμνον τη ταφή σου

προσφέρουσι, Χριστέ μου.

Καθελών του ξύλου

ο Αριμαθαίας

εν τάφω σε κηδεύει.