ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΤΑ ΚΕΡΑΚΙΑ ΤΗΣ ΛΑΜΠΡΗΣ 

(Στέλιος Σπεράντσας)

Το εκκλησάκι λάμπει απόψε σαν κρυστάλλι.
«Δεύτε λάβετε... » με γλύκα σιγοψάλλει.
Κι ο παππάς, που τ΄ άσπρο ράσο του φορεί,
κι όλοι πάνε για ν΄ ανάψουν το κερί.
Τι χαρμόσυνα η καμπάνα που σημαίνει,
τι χαρά που έχει κι ο κόσμος ο πιστός!
Πώς ευώδιασαν οι κήποι οι ανθισμένοι
τώρα, τώρα, που αναστήθηκε ο Χριστός!
Στο σπιτάκι μας γυρίζω σε λιγάκι
και στο δρόμο μου σκορπάω φεγγοβολιά.
Το καντήλι μας ανάβω και το τζάκι
κι αγκαλιάζω τους δικούς μου με φιλιά.
Στο τραπέζι η μαγειρίτσα μας αχνίζει.
Γύρω ελάτε με χαρά σας προσκαλώ.
Κόψε εφτάζυμο, πατέρα, που μυρίζει
κι ας τσουγκρίσουμε τ΄ αυγά για το καλό.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ 

(Στέλιος Σπεράντσας)  

 Η Ανάσταση! Και γέμισε χαρά, 
λουλούδισε η ψυχή μου σαν το κρίνο.
Κι ανοίγω της λαχτάρας τα φτερά,
ψηλά μες στης αυγής τα φωτερά
γαλάζιο ένα αστροφώς κι εγώ να γίνω.

Ανάσταση! Τα σήμαντρα χτυπούν,
κι όλα τα δένδρα ανθίζουν πέρα ως πέρα.

Στον κόσμο αυτό ας μάθουν ν᾿ αγαπούν,
όσοι το μίσος έσπειραν, κι ας πουν
"Χριστός Ανέστη ετούτη την ημέρα"!